zondag 8 juni 2014

Niks te eten...

"Het huis, in de bossen bij Maarn, was relatief bescheiden..."

Het zijn aardige mensen, vaak. Bestuursvoorzitters en zo. Ze bedoelen het niet kwaad. Of advocaten.

Een vriend van mij had een aantal jaren geleden met een advocaat te maken. Een advocaat die pro deo zijn belangen behartigde. Een aardige man. Toch.

Het was op een vrijdag. Geen handige dag om zaken te doen, iedereen is al ingesteld op het weekend en 'dringende zaken' worden toch maar naar de maandag verplaatst. Mijn vriend zat met het probleem dat een instantie het geld waar hij recht op had niet tijdig had over gemaakt, waardoor hij nu zonder geld zat. En zonder tabak. En zonder eten.

De advocaat had zijn best nog gedaan, die vrijdagmiddag, echt wel. Hemel en aarde had hij bewogen, maar de betrokken instanties waren niet meer in staat op de vrijdagmiddag orde op zaken te stellen. Helaas. Maar maandag kwam het goed.

Mijn vriend stond met lege handen. Hij vroeg nog aan de advocaat wat hij nu moest, dan? Tja, dat wist de advocaat ook niet. Ongetwijfeld had de advocaat voldoende flappen in zijn portemonnee voor wat aardappels en een pakje tabak. Maar zo gaat dat niet.

Alsof het helpen van een sloeber, of zelfs 20 sloebers, enig verschil zou uitmaken voor de financiële positie van de advocaat.

Maar de advocaat begreep het niet. Hij begreep niet wat het betekent om géén geld te hebben. Hij begreep het concept van 'niets te eten' niet.

Het is een probleem dat vaker voorkomt...

Leepvogel, 2014-06-08

Geen opmerkingen:

Een reactie posten