Ja, Mark, participatie...

Participatie.

Ja, Mark, participatie. Ik begrijp het nog niet helemaal goed, denk ik. Participatie. Je zei: "De klassieke verzorgingsstaat verandert in een participatiesamenleving."

Maar, dat was toch het ideaal, toch? Een participatiesamenleving? Daar stonden we toch met z'n allen voor, een samenleving waaraan iedereen naar vermogen en behoefte kan deelnemen. Participeren. Een samenleving die niemand uitsluit. Een maatschappij waarin ook de zwaksten ondersteund worden om zoveel mogelijk deel te nemen aan wat de samenleving zoal te bieden heeft. Participeren. Een samenleving waar achtergrond en afkomst niet bepalen wat je wel en niet kunt doen, maar waar je juist onafhankelijk van afkomst, achtergrond en situatie mee mag doen met het spel dat we met z'n allen spelen. Waar mensen die talent hebben gestimuleerd worden dit te ontwikkelen.  Een samenleving ook waar, als dat nodig is, de overheid bijspringt en reguleert, opdat niet zomaar hele groepen mensen buiten de boot vallen. Die participatiesamenleving, daar ga ik voor.

Maar, Mark, nou hoor ik jou weer zeggen dat we, als we zorg nodig hebben, niet naar de overheid moeten kijken, maar eerst moeten kijken of en hoe we dat met elkaar, met buren, vrienden en familie, zelf kunnen organiseren. Zelf organiseren, hmmm... Dat je dus met elkaar afspraken maakt over hoe je elkaar opvangt, ondersteunt en verzorgt.

Je hebt de term kundig gekaapt Mark. Participatie. En participanten. In de oude betekenis waren de participanten de ontvangers. Van zorg, van ondersteuning en van stimulans. Participanten waren bij voorbeeld ouden van dagen die zonder ondersteuning maar een beetje wegkwijnden achter de geraniums. Of de langdurig zieken, die vakkundige verzorging kregen en niet afhankelijk werden van de grillen van hun omgeving. In jouw nieuwe betekenis zijn de participanten ineens de verleners. Van zorg, van ondersteuning en van stimulans. En de oude participanten hoeven niet meer mee te doen, die zijn verworden tot last.

Je moet dus organiseren hoe mensen uit vrije wil taken op zich nemen die anders niet gedaan worden. Uit vrije wil... Want verplichten dat gaat natuurlijk niet, Mark, dat kan alleen als mensen gebruik maken van hun recht op uitkering. (Daar wil ik ook nog wel eens met je over babbelen). Nee het moet vrijwillig gebeuren, dat mensen zich aanmelden als gegadigde om bij te springen, zeg maar 'vrijwilligers'. Mooi woord eigenlijk, 'vrijwilliger'. Houden we erin.

Maar dat even terzijde, Mark, je wilt dus dat we met z'n allen organiseren hoe we elkaar helpen in nood, solidariteit, zou je kunnen zeggen. Met z'n allen afspraken maken over solidariteit. Over hoe we onze welvaart opbouwen en verdelen, vergaren en inzetten voor ons gezamenlijk geluk. Maar Mark, de overheid, dat is toch onze manier om dat te organiseren? De overheid is toch niets anders dan een bestuursorgaan bestaande uit uit ons midden gekozen vertegenwoordigers om erop toe te zien dat onze samenleving, onze solidariteit en onze zorg zo wordt ingericht als wij dat met z'n allen willen? Daar ben jij toch voor in onze dienst, Mark. Daarvoor krijg je toch dat vorstelijke normsalaris?

Wees gegroet, Leepvogel.